W życiu każdego przychodzi taki moment, nagły i niezrozumiały, który bez uprzedzenia zmienia nasz nastrój, zatrzymuje i zmusza do refleksji… Poczuwszy jakiś smak, zapach, usłyszawszy dziwnie znajomy dźwięk ogarnia nas przenikliwe wspomnienie, uczucie nostalgii. W jednej chwili maluje się uśmiech na twarzy bądź smutek – wzbudza skrajne emocje, ale nigdy nie pozostaje obojętny. Czy miejsca mają swój smak? Czy mają swój zapach? Czy emanują emocjami? I czy na nie wpływają?
… Pamiętam smak porannej owsianki i poprzedzający ją zapach spalonego mleka.
… Pamiętam skromne mieszkanie. Proste wielokrotnie malowane, przerabiane meble i ściany osmolone sadzą. Kaflowy ceramiczny piec, który niezależnie od pory roku dzielił się swoim ciepłem. Pamiętam ten palący żar i zapach tlącego się drewna.
… Pamiętam nad wyraz skromne mieszkanie, ale wypełnione dobrocią, miłością i szacunkiem do ludzi. Pokorą do życia i wdzięcznością za nie. Przepełnione serdecznym uśmiechem dziadka i ciepłym słowem babci. To ciepłe i dobre miejsce stworzyli ludzie.
Niegdyś tylko skromne mieszkanie, dzisiaj miejsce, do którego po latach wróciłam, które stało się moim domem. Jakaś niewytłumaczalna siła przywiodła mnie z powrotem w miejsce pełnego wspomnień, znanych obrazów, dźwięków i smaków. I choć to już nie te same mury, nie ta przestrzeń co niegdyś, to czuje spokój, słyszę bezpieczną ciszę i dostrzegam idealne wspomnienia z mniej idealnej przeszłości.
To wyjątkowe miejsce, jak wiele innych mnie ukształtowało. Ukształtowało mnie jako człowieka, ukształtowało mój charakter i sposób spostrzegania świata. Zbudowało w moich oczach jego odrębność i niepowtarzalność, zdefiniowało i utożsamiło.
To właśnie tożsamość stanowi o autentyczności i niepowtarzalności dla nas danego miejsca. Stałe i zmienne elementy kształtujące naszą tożsamość i miejsc z nami związanych. To wizerunek nas samych i naszego życia spostrzegany wyłącznie naszymi oczami. Tożsamość to pewnego rodzaju więź, szczególna więź jaka połączyła nas z miejscem. Więź, którą budowaliśmy latami, która zawsze w jakiś nieokreślony sposób będzie nas do siebie przyciągać i nas kształtować.
„Cudowność domu polega nie na tym, że zapewnia schronienie, ogrzewa czy daje poczucie własności, ale na tym, że powoli gromadzi w nas zasoby słodyczy.”
Antoine de Saint-Exupéry